Warning: A non-numeric value encountered in /home/customer/www/dogsworld.gr/public_html/wp-content/themes/gonzo/single.php on line 52
Ιστορία Doberman
To Ντόμπερμαν-Doberman είναι μία από τις λίγες φυλές που πήρε το όνομά της από τον άνθρωπο που την ξεκίνησε, τον Louis Dobermann. Στην πραγματικότητα το όνομα δόθηκε στη φυλή πέντε χρόνια μετά το θάνατο του το 1894, προς τιμήν του. Η φυλή ονομάστηκε τότε Doberman Pinscher και έχει διατηρήσει την ονομασία από τότε με μικρές αποκλίσεις, σε όλες τις χώρες. Αρχικά στη Γερμανία η φυλή ήταν γνωστή ως Thuringer Pinscher ή Polizeilich Soldatenhund. Το 1899 η φυλή ονομάστηκε επίσημα Dobermannpinscher (με μία λέξη), και κράτησε αυτό το όνομα μέχρι λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η λέξη «Pinscher» (που σημαίνει τεριέ) εγκαταλείφθηκε το 1949, καθώς η φυλή δεν θεωρήθηκε τεριέ.
Στις ΗΠΑ, η φυλή είναι ακόμη γνωστή ως Doberman Pinscher (με ένα “n”). Το ίδιο ισχύει στο Μεξικό, την Κεντρική και Νότια Αμερική. Στην Αγγλία, η φυλή είναι γνωστή απλά ως Dobermann, το οποίο είναι γραμμένο και πάλι με δύο “n” προς τιμήν του Louis Dobermann.
Το Doberman ήταν άγνωστο ως φυλή πριν το 1865, αν και οι δασοφύλακες της Ελβετίας και της νότιας Γερμανίας χρησιμοποιούσαν ένα είδος σκύλου που του έμοιαζε αρκετά.
Ο Louis Dobermann
Ο Louis Dobermann ήταν λάτρης των σκύλων και έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εκτροφή. Γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1823 στην μικρή πόλη Apolda της Θουριγγίας η οποία βρίσκεται στο νότιο κεντρικό τμήμα της Γερμανίας.
Ο Louis Dobermann έκανε διάφορες δουλειές, όπως χασάπης, μπόγιας, φοροεισπράκτορας, αστυνομικός τη νύχτα και ενδεχομένως να εργάστηκε και σαν νυχτοφύλακας. Πολλές από αυτές τις εργασίες ήταν εξαιρετικά κατάλληλες για να εξασκήσει το ενδιαφέρον του για εκτροφή σκύλων. Ως χασάπης μπορούσε να αποκτήσει φθηνή τροφή για τα σκυλιά του, και σαν μπόγιας μπορούσε να αποκτήσει πιθανότατα σκυλιά κατάλληλα για τους σκοπούς της εκτροφής του. Σαν νυχτοφύλακας, αστυνομικός και φοροεισπράκτορας χρειαζόταν προφανώς ένα καλό σκυλί για να τον συνοδεύει στις περιπολίες του.
Οι κάτοικοι της Apolda ήταν ομολογουμένως κυνόφιλοι και πολλοί από αυτούς ήταν και εκτροφείς. Από το 1860 λάμβανε χώρα μια ετήσια αγορά σκύλων, το αντικείμενο της οποίας ήταν εκτός από την αγοραπωλησία σκύλων, και η παρότρυνση της εκτροφής τους. Εκεί τα σκυλιά ήταν ταξινομημένα σε κυνηγόσκυλα, σκύλους του χασάπη (ή χασαπόσκυλα), σκύλους φύλακες, μικρά σκυλιά πολυτελείας, και διάφορα άλλα. Ο Dobermann ήταν τακτικός επισκέπτης αυτής της αγοράς καθώς εκεί μπορούσε να δει όλα τα είδη των τοπικών σκυλιών. Είχε έτσι τη δυνατότητα να επιλέγει τα σκυλιά με τη σωματική διάπλαση και τον χαρακτήρα που τον ενδιέφερε, ώστε να δημιουργήσει τον τύπο του σκύλου που ήθελε: ένα μεγάλο σκυλί που θα ήταν εντελώς άφοβο, ιδιαίτερα ευφυές, και εξαιρετικός φύλακας.
Ευτυχώς για τον Louis Dobermann, είχε στην ίδια πόλη δύο ενθουσιώδεις φίλους που βοήθησαν και συνεργάστηκαν με την εκτροφή των σκύλων του, τον Otto Goeller και τον Rebel, που ήταν επίσης νυχτοφύλακας.
Μετά από μερικά χρόνια οι τρεις άνδρες έγιναν γνωστοί, με τον Dobermann ηγέτη τους, για τα εξαιρετικά σκυλιά-φύλακες που εξέτρεφαν.
Φαίνεται, επίσης, να είχαν συνεργαστεί με έναν ντόπιο βοσκό, τον Stegmann, ο οποίος είχε κάποια ιδιαίτερα μεγάλα και ισχυρά σκυλιά, τα οποία χρησιμοποιούσε για τη βοσκή των βοοειδών του και τα έπαιρνε μαζί του στις επισκέψεις του στην Ελβετία, όπου πήγαινε για να αγοράσει νέα βοοειδή. Η διαδρομή που ταξίδευε ήταν σε μικρούς και στενούς δρόμους που ήταν συχνά επικίνδυνοι λόγω ληστών. Για να βεβαιωθεί ότι τα χρήματά του ήταν ασφαλή, τα έδενε πάνω στα κολάρα των σκύλων του επειδή οι ληστές φοβόντουσαν να τους επιτεθούν.
Ο Luis Dobermann (τέρμα αριστερά) με δύο φίλους, και ο Otto Goeller
Η συνεισφορά του Otto Goeller
Στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, μερικά χρόνια αφότου ο Dobermann είχε πεθάνει, ο Otto Goeller άρχισε να δείχνει έντονο ενδιαφέρον για τη φυλή, της οποίας η πρώιμη μορφή είχε ήδη σχηματιστεί, την ανέλαβε και τη βελτίωσε κατά πολύ. Ο Goeller συνειδητοποίησε γρήγορα την εξαιρετική νοημοσύνη της φυλής, την εγρήγορση και την άριστη ποιότητα της ως φυλή εργασίας και φύλαξης. Αλλά κατάλαβε ταυτόχρονα ότι οι σκύλοι ήταν πολύ άγριοι και συνεργάζονταν δύσκολα και επεδίωξε την αλλαγή της, προκειμένου να την κάνει πιο δεκτική και χρήσιμη.
Τα πρώτα σκυλιά από το εκτροφείο του Otto Goeller έμοιαζαν περισσότερο με Beauceron από ό, τι με σύγχρονα Doberman. Για τη δημιουργία του σκύλου που ξέρουμε σήμερα χρειάστηκε μια μακρά διαδικασία πειραματισμού. Ο Goller ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να διατηρήσει τα θαυμάσια χαρακτηριστικά σκύλου-φύλακα. Βελτίωσε το χαρακτήρα της φυλής τόσο πολύ ώστε την έκανε κατάλληλη για οικογένεια. Τελικά έγινε μία από τις πιο δημοφιλείς φυλές στη Γερμανία, και το 1899 ο Goller ίδρυσε το πρώτο Dobermannpinscher club στην Apolda. Ένα χρόνο αργότερα, η φυλή αναγνωρίστηκε επίσημα στη Γερμανία.
Ο Goeller δημιούργησε τον δικό του «σταρ» το 1904, τον Hellegraf von Thueringen, ένα πύρινο αρσενικό για το οποίο ο Philipp Gruenig γράφει στο βιβλίο του πως ήταν «ένας από τους δυνατότερους επιβήτορες κάθε ηλικίας ή φυλής… Ας γραφτεί το όνομα του με γράμματα φωτιάς». Τα σκυλιά του είχαν μεγάλη ζήτηση και δύο είχαν αποσταλεί στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1908, η Annagret ΙΙ von Thueringen και o Claudius von Thueringen.
Weddo και Hellegraf von Thueringen – 1904
Όπως όλοι οι σοβαροί εκτροφείς σκύλων, ο Goeller, που δεν εξέτρεφε με αποκλειστικό κίνητρο το κέρδος, είχε αφοσιωθεί εντελώς στην εκτροφή και είναι ουσιαστικά αυτός που πρέπει να ευχαριστούν οι σημερινοί λάτρεις της φυλής.
Το ενδιαφέρον για τις εκθέσεις σκύλων έγινε σχεδόν παγκόσμιο από τη στιγμή που η πρώτη έκθεση σκύλου πραγματοποιήθηκε στην Αγγλία το 1859, ακολουθούμενη από αντίστοιχη στο Αμβούργο της Γερμανίας το 1863. Η πρώτη έκθεση σκύλου στις ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε το 1874. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι το πρώτο γενεαλογικό βιβλίο στη Γερμανία γράφτηκε το 1876 και σήμερα η φυλή μπορεί να αναζητήσει την ιστορία της στο γενεαλογικό βιβλίο Dobermannpinscherverein του 1890. Το 1899 υπήρχε μόνο ένα αναγνωρισμένο χρώμα, το μαύρο – πύρινο. Το 1901 δύο άλλα χρώματα επιτρέπονται, το καφέ – πύρινο και το μπλε – πύρινο.
Επιρροές από άλλες φυλές
Δυστυχώς, οι πρώτοι εκτροφείς δεν τηρούσαν σχετικά αρχεία της εκτροφής τους, ή αν το έκαναν έχουν πεταχτεί ή καταστραφεί. Επομένως, δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία για τα πρώτα σκυλιά που χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργήσουν το σύγχρονο Doberman. Επί του θέματος αυτού, δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη, οι εκτροφείς έχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά υπάρχουν ορισμένες φυλές που είναι ξεκάθαρο ότι έχουν χρησιμοποιηθεί για να συμβάλλουν στο σημερινό Doberman, μερικές από τις οποίες είχαν ισχυρή επιρροή.
Υπάρχει προφανώς μια μεγάλη επιρροή της παλιάς φυλής γερμανικού ποιμενικού με λείο τρίχωμα και κοντή ουρά (δεν πρέπει να συγχέεται με το Γερμανικό Ποιμενικό όπως τον ξέρουμε – που είναι λίγο μόνο παλαιότερος από το Doberman) και κάποια ισχυρή επιρροή από το παλιό γερμανικό Pinscher , που τώρα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Το τελευταίο υποδεικνύεται και από το όνομα “Pinscher” που ενσωματώθηκε στο “Doberman”. Υπάρχει επίσης σημαντική επιρροή από το Manchester τεριέ, η οποία μπορεί να φανεί καθαρά στη μεγάλη ομοιότητα στη μορφή και στο χρώμα. Ένας άλλος σκύλος που είχε σίγουρα πολύ μεγάλη επιρροή είναι το χασαπόσκυλο που έμοιαζε με το σημερινό Rottweiler.
Άλλες φυλές που φαίνεται να συντέλεσαν στη δημιουργία του Doberman, ήταν οι παλιοί γερμανικοί Δείκτες, ιδιαίτερα οι γκρίζοι, η Weimaraner και ο δείκτης Vizsla της Ουγγαρίας. Πιθανώς μία από τις γαλλικές φυλές, κατά πάσα πιθανότητα η Beauceron και ο Μεγάλος Δανός χρησιμοποιούνταν πολύ, όπως επίσης και τα μπλε γερμανικά Mastiff. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η αγγλική φυλή Greyhound χρησιμοποιήθηκε επίσης όπως η εμφάνιση και η ταχύτητα του μοντέρνου Doberman.
Ακόμα, διαδόθηκε μια θεωρία ότι υπάρχουν και κάποια αίματα Dachshund στη φυλή, αλλά αυτό δεν είναι ιδιαίτερα πιθανό καθώς τα Dachshunds υποφέρουν από κληρονομική δυσπλασία των οστών, γνωστή ως αχονδροπλασία. Το Doberman δεν έχει πιθανή ένδειξη για αχονδροπλασία, και έτσι η θεωρία του Dachshund μπορεί να απορριφθεί.
Alarich von Thueringen και Graf belling von Gronland – 1897
Το αρχικό γερμανικό πρότυπο
Το αρχικό γερμανικό πρότυπο για τη φυλή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Τα προσόντα που απαιτούνται είναι: «Ευχάριστο στους τρόπους και στον χαρακτήρα, πιστό, ατρόμητο, προσεκτικός και αξιόπιστος φύλακας, αναμφίβολα υπερασπιστής του αφεντικού του, καχύποπτο με τους ξένους, έξυπνο, πολύ ικανό για εκπαίδευση, ιδανικό σκυλί για σπίτι και συντροφιά. Το τρέξιμό του πρέπει να είναι ελαφρύ και ελεύθερο, η ιδιοσυγκρασία του ζωντανή και φλογερή». Το μέγεθος του αρχικού Dobermann ήταν 58-65 cm. (23-26 ίντσες) για τα αρσενικά και 55-60 cm. (22-24 ίντσες) για τα θηλυκά. Στην Αγγλία σήμερα το πρότυπο είναι για τα αρσενικά 27 ίντσες και για τα θηλυκά 25 ½ ίντσες, και στις ΗΠΑ 26-28 ίντσες και 24-26 ίντσες αντίστοιχα, με ιδανικά τις 27 ίντσες και 25 ½ ίντσες, αν και είναι σπάνιο να βρούμε σκυλιά κάτω από 28 ίντσες. Αυτό δείχνει ότι η φυλή έχει αυξηθεί σημαντικά σε μέγεθος, και αν αυτό συνεχιστεί μπορεί να μην είναι προς όφελος της φυλής στο μέλλον.
Η δημοτικότητα του Doberman εκτοξεύτηκε πολύ γρήγορα και σύντομα άρχισαν να εξάγονται σε όλο τον κόσμο. Το 1904 είχαν αποσταλεί στην Ολλανδία και από εκεί έφτασαν γρήγορα στην Ινδονησία. Οι περισσότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες τα εισήγαγαν, και το 1907 μερικά Doberman πήγαν στη Ρωσία. Το 1919 ιδρύθηκε ο Αυστριακός Dobermanpinscher Club.
Μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο οι Γερμανοί εκτροφείς άρχισαν με μεγάλο σθένος να αναδομούν την αναπαραγωγής τους. Το 1921 στην έκθεση Sieger στο Μόναχο, 119 Doberman θεωρήθηκαν εξαιρετικά. Μόλις 1 χρόνο αργότερα 223 σκυλιά εκπροσώπησαν τη φυλή στην έκθεση Sieger στο Βερολίνο. Ο William Sidney Shmidt παρατήρησε ότι «η φυλή είχε φτάσει σχεδόν την τελειότητα».
Το 1921 οι Αμερικανοί είχαν ήδη κάποια εξαιρετικά Dobermans. Πολλά από αυτά είχαν εισαχθεί από την Ολλανδία και αργότερα από τη Γερμανία, την Ελβετία και τη Ρωσία. Τότε ιδρύθηκε και το αμερικανικό Doberman Pinscher Club.
Πηγές: “The Dobermann Pinscher-History and development of the Dobermann Breed” by Philipp Gruenig
Wikipedia
Related Posts
Αστυνομικοί σκύλοι – Κ9, μέρος 2 →
Αστυνομικοί σκύλοι – Κ9, μέρος 1 →
Ο ρόλος του ποιμενικού σκύλου →
